سرویس خبری ایران من: زندانیان سیاسی از حمله هوایی اسرائیل به زندان اوین گزارش می‌دهند. مسئولان هشدارهای مکرر زندانیان را نادیده گرفتند. این حمله منجر به کشته شدن ۷۱ نفر شد. شرایط غیرانسانی زندانیان همچنان ادامه دارد.
هشدارهای نادیده گرفته شد
بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی درباره حمله هوایی اسرائیل به «زندان اوین» و هشدار وضعیت نابهنجار و غیر انسانی زندانیان سیاسی و سیاست ارعاب، سرکوب وحشیانه و بگیر و ببندهای فله‌ای در جامعه
شاهدان زنده این حمله هوایی اسرائیل در صبح دوم تیرماه ۱۴۰۴ به زندان اوین گزارش می‌دهند. این روایت بی‌خردی و مسئولیت گریزی مسئولان را نشان می‌دهد. آنها هشدارهای مکرر زندانیان در مورد آوار فاجعه بار حمله احتمالی اسرائیل را شنیدند. مسئولان این هشدارها را نادیده گرفتند.
زندانیان سیاسی هفت روز پیش از حمله اسرائیل به زندان اوین عمل کردند. آنها در دیدار با رئیس، دادیار زندان و مسئول حفاظت اطلاعات زندان اوین شرکت کردند. زندانیان درباره خطر جانی و پیامدهای ناشی از حمله احتمالی هشدار دادند. این خطر زندانیان و حتی کارکنان زندان را تهدید می‌کرد. آنها خواستار اجرای مصوبه قوه قضائیه برای آزادی موقت زندانیان در شرایط جنگی شدند.
زندانیان هم‌زمان نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضائیه نوشتند. این نامه بر اجرای مصوبه شماره ۱۲۱ شورای عالی قضائی مورخ ۱۲ دی ۱۳۶۵ تاکید می‌کرد. نامه اعمال ملاحظات قانونی تدابیر و اقدامات قابل اعمال در مورد زندانیان جرایم مختلف در شرایط جنگی را مطالبه می‌کرد.
انتقال وحشیانه زندانیان
حاکمیت در نهایت روز دوم تیرماه با حمله هوایی ارتش اسرائیل از خواب بیدار شد. آنها تصمیم گرفتند بدون اعلام قبلی و به زور اسلحه و ارعاب عمل کنند. مسئولان زندانیان را به سان اسرای جنگی از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل کردند. توضیح و ترسیم تمام عیار آن برخوردهای وحشیانه و توهین آمیز دشوار است.
نیروهای امنیتی ما زندانیان را با دستبند و پابند آماده کردند. آنها دو به دو زندانیان را به هم غل و زنجیر کردند. هر زندانی چند کیسه و ساک از بقایای وسایل ضروری خود را به دوش می‌کشید. ما از میان آوارها و خاک و سنگ قدم برمیداشتیم. در این حال به سمت اتوبوس‌ها راه می‌پیمودیم.
شلیک پدافند تاریکی شب را می‌شکافت. نیروهای ویژه مسلسل به دست روی زمین ما را محاصره کرده بودند. دستبندها و پابندها امکان حرکت آزادانه را از ما سلب کرده بود. ما هم چون قطاری از اسرای جنگی عمل می‌کردیم. ساعتی متر به سانتی متر از میان خاک و سنگ قدم برمیداشتیم.
فرایند انتقال زندانیان بندهای مختلف در مجموع ۱۴ ساعت طول کشید. ۱۰ ساعت از این زمان تنها به حرکت زندانیان از میان خاک و سنگ و زیر حملات هوایی اختصاص داشت.
خطرات جانی و قربانیان حمله
اگر در این فاصله بار دیگر زندان اوین هدف حمله قرار می‌گرفت، فاجعه رخ می‌داد. ده‌ها زندانی در چشم برهم زدنی جان خود را از دست می‌دادند یا زخمی می‌شدند. صاحبان قدرت با بی‌لیاقتی، کوته فکری و لجاجت عمل کردند. آنها راه بر جنایت اسرائیل گشودند. این جنایت منجر به مرگ دست‌کم ۷۱ تن از کارکنان اوین، پزشکان، سربازان، زندانیان و خانواده‌های ایشان شد.
زنان زندان اوین نیز آسیب دیدند. آنها از آسیب‌های روحی و جسمی ناشی از انفجار و انتقال به زندان قرچک ورامین بی‌نصیب نماندند. احتمالاً این زنان ابعاد تلخ‌تری از این فاجعه را از سر گذراندند.
وضعیت فعلی زندانیان
شرایط اسفبار زندانیان زن و مردی که از اوین به زندان‌های قرچک و تهران بزرگ منتقل شده‌اند، تغییر نکرده است. این شرایط نسبت به نخستین روز انتقال همان وضعیت را حفظ کرده است. همان هشدارهای پیشین زندانیان در مورد نبود امنیت در شرایط جنگی همچنان پابرجاست.
زندان‌ها فاقد پناهگاه و استانداردهای ابتدایی در زمینه ایمنی و زیست زندانیان هستند. در حال حاضر زندان تهران بزرگ و قرچک ورامین با شرایط غیر انسانی خود عمل می‌کنند. این زندان‌ها به عنوان نماد خفقان جایگزین زندان اوین شده‌اند. مسئولان همچنان حقوق زندانیان اعم از سیاسی و عادی را نقض می‌کنند.
هشدار نهایی و مطالبات
ما هشدار می‌دهیم که این وضعیت نابهنجار و غیر انسانی برای زندانیان سیاسی قابل تحمل نیست. مسئولان باید به سرعت این وضعیت را تغییر دهند. در سطح جامعه نیز باید سیاست ارعاب، سرکوب وحشیانه، ایجاد محدودیت و بگیر و ببندهای فله‌ای پایان یابد.
اسامی امضا کنندگان:
سیامک ابراهیمی سعید احمدی مطلب احمدیان سجاد ایمان‌نژاد شهریار براتی محمدباقر بختیار مرتضی پروین مصطفی تاج‌زاده خشایار سفیدی حسین شنبه‌زاده سیدمحمدرضا فقیهی محسن قشقایی ابوالفضل قدیانی مهدی محمودیان علی منصوری محمد نجفی
