سرویس خبری ایران من: روزهایی که جنگ ۱۲ روزه پایان یافت، حکومت از مردم تشکر کرد. مردم در برابر اسرائیل ایستادگی کردند و مقاومت نشان دادند. اما حالا همان حکومت علیه همین مردم موضع گرفته است. این متن تناقض آشکار میان قدردانی و سرکوب را بررسی می‌کند.
با این مردم نجیب دشمنی نکنید!
به گزارش ایران من، هنوز چیزی از جنگ ۱۲ روزه نگذشته. حکومت تیرها را به سوی مردم نشانه رفته است. عجبا مگر همین چند روز پیش شما زبان به تقدیر و تشکر از مردم گشودید؟! شما از مقاومت و پایداری و همراهی مردم در برابر اسرائیل تشکر کردید؟!
گرانی و فشارهای اقتصادی
شما چه خوب پاداش می‌دهید! شما مردم را به گرانی‌های تدریجی عادت دادید. دیگر وقتی جان مردم در خطر قرار می‌گیرد، بالا رفتن قیمت گوشت و مرغ و روغن و برنج کمتر به چشم می‌آید. مردم دیگر کالاهای ضروری گران‌شده را نمی‌بینند. حق‌کشی‌های ریز و درشت هم خوب دیده نمی‌شود. شما می‌توانید فشار بر مظلومان بی‌پناه را افزایش دهید.
گویی جنگ خیلی هم برایتان بد نیست! در این شرایط کسی هم صدایش درآمد و لب به اعتراض گشود. مسئولان او را متهم به تبلیغ علیه نظام می‌کنند. مسئولان او را متهم به دادن بهانه به دست اسرائیل می‌کنند. آنها سیاه‌کاری‌ها را سیاه‌نمایی می‌خوانند. مسئولان تبهکاران را رها می‌کنند. آنها حق‌گویان عدالت‌طلب را اسیر می‌کنند. کاسبان تحریم تبدیل به کاسبان جنگ می‌شوند. آنها سور و سایتشان را به راه می‌اندازند.
وضعیت زندان‌ها و زندانیان سیاسی
اسرائیل اوین را بر اثر تهاجمی سبعانه ویران کرده است. حالا مسئولان می‌خواهند زندانی سیاسی را از معنی تهی کنند. آنها زندانیان سیاسی را لابلای مجرمین خطرناک و غیرخطرناک جا می‌دهند. مسئولان آنها را در زندان غیر استانداردی نگه می‌دارند. در این زندان، زندانیان سال‌ها با انواع جانوران موذی زندگی کرده‌اند.
هر روز از این باغ خبرهای تلخ می‌رسد. ما هنوز انتقال بهت‌آور عزیزانمان به زندان فشافویه را هضم نکرده‌ایم. وضعیت فاجعه‌بار زندان جدید مثل پتک به روح و روانمان می‌خورد. خدا نکند آزادگان دربندمان به انواع محرومیت‌ها عادت کنند.
ما هنوز از حیرت وضعیت ملاقات‌های ده دقیقه‌ای کابینی درنیامده‌ایم. فضاحت برهنه کردن شرم‌بار زنان و دختران ملاقات کننده بر سرمان آوار می‌شود. مسئولان زنان و دختران ملاقات کننده با زندانیان سیاسی را برهنه می‌کنند. آنها احضاریه‌های پیاپی برای منتقدین صادر می‌کنند.
انگار مسئولان هنوز روزنه‌های نفوذ را در زبان و قلم خودی‌های وطن‌پرست جستجو می‌کنند. خوش رقصی نفوذی‌ها حالشان را به هم نمی‌زند.
دوگانگی موضع در برابر جنگ و مظالم داخلی
ما از این وضعیت تعلیق و کشمکش میان صاحبان قدرت در حالت دل‌آشوبه قرار داریم. از یک طرف ما با تمام وجود ضدیت‌مان با جنگ را فریاد می‌کنیم. از سوی دیگر ما علیرغم همه فشارها از گفتگو حرف می‌زنیم. چه کنیم جنگ ویران‌گر در چند قدمی ماست؟ اسرائیل و متحدانش کمی آن‌سوتر دندان طمع تیز کرده‌اند.
اما با این‌همه ما نمی‌توانیم نسبت به ستم بی‌حد و حصری که به عزیزانمان می‌شود ساکت بمانیم. ما انسانیم با ظرفیت محدود. وقتی پیمانه سرآید، آتشفشان درون ما آثار و تبعات غیرقابل جبرانی ایجاد خواهد کرد.
